ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΕΙΟ ΘΗΡΑΣ
ή εκτός από την πλατεία υπάρχουν και τα μυαλά και οι καρδιές μας…
Εδώ και αρκετές μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας νοσηρής κατάστασης. Αφορμή στάθηκε ένας διαπληκτισμός παιδιών ελληνικής και αλβανικής καταγωγής κατά τη διάρκεια αθλητικού αγώνα στο Εμπορείο Θήρας. Η συνέχεια δόθηκε όταν την επόμενη μέρα κάποιοι ενήλικοι αλβανικής καταγωγής, φίλοι ή και συγγενείς κάποιων εκ των εμπλεκομένων, απάντησαν βιαιοπραγόντας εναντίον παιδιών ελληνικής καταγωγής. Η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης μέσω μηνύσεων που κατατέθηκαν αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Πολύ γρήγορα πήρε διαστάσεις που περιέβαλε όλο το Εμπορείο και ξέφυγε κατά πολύ μιας εγκληματικής, αστυνομικής υπόθεσης ξυλοδαρμού. Σημαντικό κομμάτι κατοίκων του Εμπορείου απαίτησε μέσω λαϊκών συνελεύσεων την απομάκρυνση όλων των αλβανών, πλην ελαχίστων ίσως εξαιρέσεων, από το νησί, την έξωση τους από τα σπίτια, την απόλυση από την εργασία τους, προχώρησε σε άτυπους ελέγχους στοιχείων εν είδει πολιτοφυλακής και ξυλοδαρμούς αλβανών που περπάταγαν στο δρόμο, μετέτρεψε την κεντρική πλατεία της περιοχής σε υγειονομική ζώνη καθαρή από αλβανούς, απαγορεύοντας επί της ουσίας τη διέλευση υπό το φόβο του λιντσαρίσματος και διασφαλίζοντας την απαγόρευση αυτή μέσω της σύστασης ομάδων περιφρούρησης. Δυστυχώς, όλα αυτά δεν διήρκεσαν μία μέρα ώστε, έστω ένας καλόπιστος, να σκεφτεί ότι αποτελούν ένα εν θερμώ παραστράτημα που γρήγορα θα δώσει τη θέση του στην κοινή λογική. Διήρκεσαν πολύ περισσότερο.
Θα μιλήσουμε αφενός ως πολίτες τούτης εδώ της μικρής κοινωνίας. Που βλέπουν τα πογκρόμ και τις βραδυνές περιπολίες να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο σε μια περιοχή του νησιού. Που βλέπουν την εκδικητική μανία στα μάτια ορισμένων και το φόβο στα μάτια κάποιων άλλων. Που παρακολουθούν τις απειλές για ξυλοδαρμό και απελάσεις. Και θα αναρωτηθούμε: σε ποια δημοκρατική κοινωνία μπορεί να ισχύει η αρχή της συλλογικής ευθύνης; Εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει να αποτελούμε δημοκρατική κοινωνία... Σε ποια ευνομούμενη κοινωνία μπορεί να ισχύει η αυτοδικία; Εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει να αποτελούμε ευνομούμενη κοινωνία... Σε ποια υγιώς σκεπτόμενη κοινωνία μπορεί να αναπτύσσονται εθνικιστικές, ρατσιστικές, ξενοφοβικές τάσεις; Εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει να αποτελούμε υγιώς σκεπτόμενη κοινωνία... Εκτός και αν οι αξίες της ελευθερίας και της ισότητας είναι αναγνωρισμένες ως τέτοιες μόνο όταν αναφέρονται σε εμάς και όχι στους διπλανούς μας.
Θα μιλήσουμε αφετέρου ως εκπαιδευτικοί. Που βλέπουν μαθητές τους να διαχωρίζονται με βάση την εθνικότητα τους στα προαύλια και τις σχολικές τάξεις. Που βλέπουν μαθητές τους να βάζουν τα κλάματα. Που τους ακούν φοβισμένους να σκέφτονται λυτρωτικά την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Και θα πούμε το αυτονόητο: ας σταματήσει επιτέλους αυτή η νοσηρή κατάσταση. Ας σταματήσει αυτός ο δηλητηριασμός των παιδικών ψυχών και της σχολικής ζωής. Η βία γεννάει βία. Ο εθνικισμός οδηγεί σε πολέμους και παράγει αποτελέσματα που έχουν ισοπεδώσει ολόκληρους λαούς στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν είμαστε διατεθιμένοι να συμβάλλουμε στην θεμελίωση της εθνικιστικής βίας ως κοινωνική αξία. Ούτε καν στην εμπέδωση της ως τέτοια στο συλλογικό ασυνείδητο. Δεν επιθυμούμε να δημιουργήσουμε αυριανούς πολίτες είτε πολεμοχαρείς είτε φοβισμένους. Το αντίθετο μάλιστα. Πολίτες σκεπτόμενους, με ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς θέλουμε. Και αυτό κάνουμε.
Κλείνουμε, επισημαίνοντας κάτι εξόχως σημαντικό. Είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι είναι προτιμότερο να σιωπάς σε αυτές τις καταστάσεις για να μην οξύνεις τα πνεύματα, να μην ρίξεις λάδι στη φωτιά, να αφήσεις να ξεχαστεί το γεγονός όσο γίνεται συντομότερα. Ας κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη... Μήπως αυτό που επιδιώκουμε να ξεχαστεί γρήγορα είναι η αδιαφορία μας ή ίσως και η αδυναμία μας να παρέμβουμε; Ας μην γελιόμαστε... Τίποτα άλλο δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Απλά προσωρινά ενδεχομένως να σβήσει. Για να ανασυρθεί αργότερα, με κάποια άλλη αφορμή, ακόμα αγριότερο, περισσότερο ανεξέλεγκτο. Αυτό θέλουμε;
22/11/2010
Ανακοίνωση του συλλόγου διδασκόντων του ΕΠΑΛ Θήρας
